İnsan Dünyaya gelirken çırıl çıplak gelir ve giderken de gene aynı şekilde çırıl olmasa da çıplak gider. Nereye ? geldiği yere .!Nereden geldiğini bilmediği o meçhule.!   Gelirken çırıl çıplak gel, giderken doldur doldura bilirsen tıka basa .Paralar ,arsalar ,arabalar ,yatlar ,katlar götür götüre bilirsen.. Götürecek olanlar doğarken keseyle doğuyorlar ,gidene kadar da o keseyi doldurup öyle gidiyorlar.! Gidene baktığımızda teneşirde cepler dolu valizler dolu ,banka cüzdanları ,dolarlar altınlar elmaslar .Oh hepsini götür bu dünyaya bir şey bırakma ha zalım . İnsan biraz da fakir fukaraya bırakır ya . O tarafta bu parayla kendine ikinci bir hayatı kuracak amcam ,haklı . Kazanmış bu dünyada alın teri,hak,helal haram demeden şimdi götürsün bakalım ,yemeden.   Durun durun! Bakıyorum inandınız ha. Heveslenmeyin öyle geliş var ancak gidiş ise çok zor ve dar .Geldin ama gelmez olaydın öyle götürmek yok , inanmayın bana hemen. Bakıyorum hemen valizleri hazırladınız, hayali de başladı o tarafta yapılacakların. Hani huriler ,Nuriler, ya deliler oh! mis.   Şu teneşire hoca birinci mevkiden biletli bir yolcu getirdi bu gün, hazırlıyor birazdan uğurlayacak gelin bir bakalım ne götürüyor zalım .Merhum şehrimizin tanınan zengin simalarından .Adı Bahtiyar dı paranın ve paralıların olduğu her yerde boy gösteren biri .Daha yaşı gençti ,yaşayacak ve görecek çok günleri varken ecel işte onu ansızın yakaladı kolundan ,yıktı teneşirin soğuk tahtına .O şaşalı ,ulaşılmaz adam ,emrinde bir dünya çalışanı olan ,bir işaretiyle trilyonları serpen ,her gün tiviler de ,basında zengin kulüplerine başkanlık yapıp akıl dağıtan adam .Fabrikasına geldiğinde herkesin kaçıp saklandığı adam .Öyle saygıdan değil ha yanlış anlamayın .Çalışan gariplerin bizi görürde bir bahaneyle ekmeğimiz den eder korkusundan, İşyerindeki makamına düz giren işçilerinin yamultarak çıkartan adam bahtiyar. Ayakları yere basmayan en lüks pahalı giyecekleri giyen ,en leziz ziyafet sofralarında iyen içen adam şimdi çırılçıplak yatıyor çaresiz boylu boyunca. Gözler yarı açık ,yüzün de acı bir bakış kalmış sadece .Hani o kaliteli giyecekler ,hani o son model arabanın ,yatların ,katların ,evlerin ,çiftliklerin anahtarı .Gidiyorsun artık şu uğruna bir ömür harcadığın mallarını da götürsene .Hal bu ki bunları kazanmaz için nice canları yaktın ,kırdın ,döktün .Bari o çok sevdiğin çiftliğinden bir elma alsaydın yanına canın çekerdi .Merhum öyle bir gitmiş ki pür telaş .O karşısında nice insanları cüceleştiren kalantör,nice insanların önünde titrediği adam .Karşısında Azrail’i görünce yerle bir şimdi dümdüz olmuş son nefesini bile vermeye vakti kalmamış. Azrail’i bekletmek ha sıkar sıkar .O korkudan neyi varsa bırakmış birden .Bu ne hazin manalı bir karşılaşma böyle ,bu ne dehşet Yarabbi!. Hal bu ki, sağken öldürsen kimseye bir parça ekmek uzatıp vermeyen adama bakın nasılda bırakıp gidiyor .Her şeyi sorgusuz sualsiz terk edip gidiyo..   Aa! Bu ne ya adama bak ,eli boş üpüryan öylece çaresiz pert olmuş yatıyor .Adam götüreceklerini unutmuş ta gelmiş ,deli midir nedir .Bahtiyar kimse söylemedi mi serveti ,malı hazırla giderken götüreceksin siye .Şimdi bu adamı almazlar o tarafa parsızdır biye .Siye biye Urfalı kardeşlerimin lehçesiyle anlattım biraz ,Urfalılar gidince böyle konuşacaklar o tarafta .Neyse gelelim bizim teneşirdeki ne . Bakıyoruz bunda cep yok ,cepken yok ,eline para tutuştursan tutacak artık eli yok. Koluna elmastan bilezikler taksan, başında dansöz oynatsan bakacak can mecal yok. Daha birkaç gün önce şan vardı şöhret vardı hal bu ki, hırs vardı hesaplar kitaplar vardı, tatil hesapları harcanacak paralar vardı .Televizyonda programın vardı ,şöyle havasına hava katacaktı esip gürleyecek etiket yapacaktı .Hani rahmetli yakışıklı adamdı da .Ne manitalar takardı koluna .Şimdi bu teneşirde yatan aynı adam mıydı.? Değerli yolcular .Yukarıda biraz espirili , biraz mizahi yaklaştım Bahtiyarın olayına .Sizleri birazcık düşündürmek hani kızgın demire su serpmek tavında dövmek için .Kefeni çıkarttık, giymeyeceğiz korkmayın.! Bir bakın hayata şöyle kısaca ,doğuyor büyüyoruz ve hemen sarılıyoruz önce paraya. Tabi ki yaşamanın gereksimi para o bitip tükenmez kanayan yara .Kimimiz buluyoruz parayı kimimiz uzaktan bakıyoruz .   Para bizden küsüyor biz paradan bir türlü yakalayamıyoruz .O kaçıyor biz olanca gücümüzle peşinden koşuyoruz yakalamaya .Öyle ya akşam ne koyacağız kaynayan tava ya . Para giriyor havaya başlıyoruz biz ona takla atmaya . Kimini para seviyor kucak dolusu yağıyor o fukara ya .Fukaram neylesin boğuluyor paraya..   Ancak süremiyor bir yaraya ömrünü harcıyor bir pula ,giderken öbür dünyaya bakıyor ki satılmışım ucuza .Gece gündüz demeden ha babam de babam koştur Allah koştur daha çok kazanayım ,onu alayım bunu alayım ,yetmez daha çok olayım .Bankalar doluyor yetmez ,cüzdanlar doluyor yetmez ,dünya kadar servet oluyor gene yetmez .Kazandıkça hırsı artıyor gözü artık kapanıyor ve paranın esiri oluyor .Ee insan varlıklı olunca da diğer insanlardan ayrılıp başka bir aleme giriyor .Hani derler ya sonradan görme gavurdan dönme..   Sanki Adem oğlu değilmiş gibi .Fakir fukara akrabalarından kopuyor ,belki öz kardeşlerine bile selam vermez oluyor para isterler diye . Bir kibir deryasına giriyor ,ama bilmez ki bu kibir kendini yakıp kavuruyor .Nerden bilsin onun parası var ihtiyacı yok kimseye her şeyini parayla halledecek amcam .Parayla dostlar alır sahte sinden ,kardeşler bulur yeni sin den, anne baba ne ki parası var artık bulur cici anneler babalar. Tepe den bakar insanları hor görür,bilmez ki yaradan da o nu görür .Mezarlığın yanından geçerken o mezar taşlarını altında yatanları görmez Tiren raydan çıkmıştır artık ,ağır gelmiştir yükü .   Parayı o mu kazandı yoksa paramı onu satın aldı .Dağ gibi yığıldıkça maddiyatı ezildi insan oğlunun maneviyatı . İnsan oğlu bu işte şükrü bilmez kanaat etmez ,derki tüm bu serveti ben kazandım ,ben yaptım .Be kardeşim sen kader nedir bilmez misin ,imtihan edildiğini bilmez misin .Bak kibirle vereni de unutmuşsun be Bahtiyar .Fakir fukaraya yardım etmedin .Bir yetim giydirmedin ,vergi zamanı geldi ondan da çaldın be kardeşim .O parayla okul yapılacaktı belki garip talebeler okuyup yetişecekti .Onları da yaktın be Bahtiyar.   Bayram geldi yaşlı annen babanın bayramına bile gitmedin ,onları evine alıp bir tas çorba içirmedin be bahtiyar sosyete dostların onları görürde havan bozular diye Bahtiyar .Annen Hacca gitmek istedi de hemen hesap yaptın paran gider diye göndermedin .Ama çiftliğine yüzesin diye havuz yaparsın be Bahtiyar .Vah Bahtiyarım vah    Düşünmedin mi ölüm de var .? O annen ki nice fakirlikten seni büyüttü ,saçını süpürge etti .Beş çocuk bir odada bir sofrada aynı çorbaya kaşık sallarken çocuklarıma yetmez onların karnı doysun diye ,yemeyen aç kalan annen be Bahtiyar .Yırtık yamalı elbiselerle bayramlık yapmadın mı be Bahtiyar .Kışın ayazında bir sobanın etrafına toplanıp kardeşlerinle ısınmadın mı .Varlıklı çocukların ellerindeki çikolataya bakıp iç geçirmedin mi ?Kışın titreye titreye okula paltosuz gittiğin günler de okul arkadaşın Ezgiye gönlünü kaptırdın .O yoksul halinle Ezgi hanım gelip senle evlendi kahrını çekti de parayı bulunca süslü kadınlara koşup kadın cığazı da bıraktın be Bahtiyar .Esi fakir mahallenden can çocukluk arkadaşın seni görmeye fabrikana geldi görüşmedin yok dedirttin gerisin geriye gönderdin be Bahtiyar .Vah Bahtiyar vah nereden nereye geldin ,ama kendini bilemedin .Ya sen kendini ne zannettin ?. Azrail in geleceği gün nasılda sevinçliydi ,ölüm neydi ki var mıydı ki ölüm .Şöförün aldı evden seni havalı havalı girdin fabrikana böbürlene böbürlene tam kapıdan geçerken karşılaştınız Azrail le .İnsan kılığındaydı eski püskü elbiseler ,elinde bastonu yaşlı bir adam .Seni bekliyordu .O nu görünce yüzünü ekşittin gene biri benden para istemeye gelmiş dışarı attırayım dedin amma.Yanına yaklaştın bir hışımla ancak o seni tuttu .Ben bir şey almaya geldim Bahtiyar senden dedi bildin o da canını .O an gözlerin açıkta kaldı korkudan nefes dahi alamadın öylece dondun kaldın .Ne olduğunu anlamadan o saltanat sürdüğün yerde fukara kılığında gelen Azrail canını aldı işte . Bedenin yerde ruhun artık yok sende ,sen yoksun bu evrende ,düşmüş bedenini seyrediyorsun yukardan ,kaldırmaya tekrar o bedenin içine girmeye çalışıyorsun ama nafile .Koşup sana yardıma gelenleri görüyorsun ,şaşırıyorsun ben buradayım diyorsun kimse seni duymuyor ,görmüyor artık .İş bitti yapı paydos Bahtiyar. Şimdi teneşirdesin yaptıkların gözün önüne geliyor ,birde ahiretin o uğultulu sesi çarpıyor kulaklarına Sorgu sesleri insan inlemeleri .Değdi mi Bahtiyar hani servetin hani yar .Ananın duasını da almadın vay ki vay Ora da para geçmez hayrın varsa kredin bitmez ,sen servet edindin hayır bilmez.   Son durak artık kara toprak ,üzerine yığdılar vah Bahtiyarım vah .Paran oldu sana artık kabus ,nasıl kurtulacaksın cezan müebbet mahpus. Fani olan bu alemde insanca yaşamaktan daha mutaber bir servet var mı ola? .Yoksa geçmişler ola..