Artık ziller çalmıyor benim için,
Günler suskun,
zaman yorgun,
Sınıfımda kaldı hülyalarım,
Siz,çocuklarımla süslenecek rüyalarım.
İnancımın güzelliğinde
hep yer aldınız,
Duygularımda, hasletlerimde hep siz vardınız..
Ben,kökü derinde yayvan çınar,
Siz yedi iklim açan
tomurcuklarımsınız..!
Artık niçin gülmüyor,
neşesiz mi çocuklar...?
Bana selam vermiyor
goncasız mı bu güller..?
Heyhat..! Yıllar nasıl geçmiş apansız.
Siz, dört mevsim solmayan çiceklersiniz.
Bir ders veriyorum,
kimseler dinlemiyor,
duymuyorlar beni
sönmeyen meşalelerim.
Hayat ufkumun güneşi,
umutlarımsınız,
Benim,umut yüklü,
yağmur bulutlarımsınız.
Tarif edemem sizleri
bütün kuşların dilinden
Telli sazların nağmesindesiniz.
Sevincimde, gözyaşımda renklenmiş,
Yedi veren gül,
bir demet çiceksiniz.
Veda sizlere yavrularım
Bilmem ki Anadolu'nun
neresindesiniz...?