Evvele selam! Ahire selam! Kıymetli kardeşlerim! Hepinizi sevgi, saygı ve muhabbetlerimle selamlıyorum. Bu ay ki yazımızı “Türk ve Türkiye” isimleri üzerine, şiir yoluyla bina etmek istedik..Öncelikle bu nadide isimlerin geçmişine bir bakalım. Sonra şiirimizle inşallah hakkıyla yâd edebilmiş oluruz. Tarih boyunca çeşitli kaynaklarda Türk ismine rastlayabiliriz.  Bunlardan Pers kaynaklarında mesela güçlü, kuvvetli anlamında kullanılmıştır. Çin kaynaklarında ise miğfer manasında kullanılmıştır. Hatta birçok kaynakta ise türemek fiilinden Türk ismine rastlayabiliriz. Orhun yazıtlarında Türk kelimesi “Türk olarak yaratılmış” manasında kullanılmıştır. Bu ise günümüzde ki millet manasına karşılık gelmektedir. Kendi kültürümüzde ise ilk olarak Göktürk yazıtlarında görebiliriz..Bu nadide adı taşıyan toplulukların Göktürk Türk Devleti adı altında toplandığını gözlemleyebiliriz. Türkiye isminin kullanılması ise, Anadolu coğrafyasına 11. Yüzyıldan itibaren Orta Asya’dan yapılan Türk göçleri ile bölgede kurulan hâkimiyetlerin sonucu, Avrupalılar tarafından “Magna Turchia” yani Büyük Türkiye olarak adlandırılmaya başlanmıştır. Daha sonraları bu bölgede hâkimiyet kuran Türklerin yaptıkları bütün savaşları kazanarak, bölgeye yani Anadolu’ya iyice yerleşmeleri sonucu, 13. yüzyıldan sonra, Avrupalılar; Altaylardan Tuna’ya kadar olan bölgeyi Büyük Türkiye “Magna Turchia” olarak adlandırmışlardır..Türk adını tarihte ilk kullanan devlet ise, Göktürk Türk Devletidir..Türkiye adını ilk kullanan devlet; kurucuları Türk olan, “ed-Devletü’t-Türk” adıyla Mısır Memlük Devletidir. Anadolu ve tüm cihana hükmeden, Türk İslam Devleti, Osmanlı İmparatorluğumuzun dünya sahnesinden çıkışının son demlerinde, yeniden âleme adımızı bu sefer Türkiye Cumhuriyeti ile duyurmuş bir millet olarak tarihimizle ne kadar övünç duysak azdır. Sevgili okuyucu! Verdiğimiz bu kısa bilgilerden sonra gelelim şiirin diliyle Büyük Türkiye mısralarının bize anlattıklarına: Güzel Türkiye'm! Koca çınarım benim! Damarın ki pek derin, Dinin, tarihin ulu, yeşertiyor köklerin, Bayrağının görkemi taçlandırır göklerin, Yüzyıl mı? Yetmez sana. Nicesine Türkiye’m! Benziyorsun dağların yücesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye'm! Hilalin, yıldızınla, sana özgü, alın var, Rengârenk, desen desen, her çiçekten balın var, Mazluma omuz veren hakîkatli hâlin var, Gönlünü ser hayatın güncesine Türkiye’m! Soyun gider tarihin öncesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Cumhuriyet meşalen, yüreklerin odusun, Ezan ve sâlâ ile topyekûn bir ordusun, Maziden istikbâle koşanların yurdusun, Feverân eder ruhun, ercesine Türkiye’m! Pâyemize şehadet dercesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Kadim medeniyetin ulaşılmaz dengine, Ant olsun şafağının atan beyaz rengine, Beş vaktin bereketi, diri tutar cengine, Kızıl Elma’ya doğru Hakk sesine Türkiye’m! Allah, Allah yakışır pâk sesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Yarınların üstüne dört mevsim şavkın vurur, Düşmanını çatlatır, yüzündeki bu gurur, Muştular Anadolu’m, Fatihleri doğurur, Edep, ahlak sarıyor bohçasına Türkiye’m! Huşû ile karıyor bahçesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Gökyüzüne nişâne, uçan kuşlar senindir, İnsanlığın uğruna dokunuşlar senindir, Bilgeliğin lisânı, okunuşlar senindir, Kurban olam dilinin Türkçesine Türkiye’m! İlinin lehçesine, gökçesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Ümmetin sancağısın, altındaki bahtiyâr, Cihanın yüz akısın, hürriyet kokan diyâr, Sana kefen biçilmez, biçen düşer ihtiyâr, Abı hayat dökülsün nefesine Türkiye’m! Selam Gakkoş, Dadaş’a, Efe’sine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! Yiğitlerin harmanı, bezeli durur süsün, Bellesin genç dimağlar, mukaddes bir ülküsün, Şair ve ozanlara; şiir ile türküsün, İlham ol gündüzüne, gecesine Türkiye’m! Destan, hikâye, masal, hecesine Türkiye’m! Benim güzel Türkiye’m! (Mehmet Yaşar Genç)