Tarih boyunca Anadolu coğrafyasında, farklı etnik gruplar birlikte yaşamış, kültürel olarak birbirlerinden etkilenmiş ve ortak bir yaşam alanı kurmuştur. Kürtler ve Türkler de bu topraklarda yüzyıllardır yan yana yaşamış, aynı mahallede büyümüş, birbirleriyle evlenmiş, ticaret yapmış ve ortak bir kültür inşa etmiştir. Halk arasında gündelik hayatta Kürt-Türk ayrımı belirgin bir şekilde yaşanmamış, insanlar birbirini etnik kimliğinden çok, dostlukları, komşuluk ilişkileri ve insani değerleri üzerinden değerlendirmiştir.
Ancak, tarih boyunca siyasi aktörler zaman zaman kimlikler üzerinden ayrışmayı körükleyen politikalar izlemiş, belirli dönemlerde etnik ayrımcılığı artıran söylemler ortaya çıkmıştır. Bu tür politikalar, toplumun içindeki doğal birlikteliği gölgeleyip kutuplaşmaya neden olabilmiştir. Özellikle medya, siyasi söylemler ve belirli ideolojik yaklaşımlar, halk arasında var olmayan ayrımları derinleştirme çabasına girmiştir. Oysa sokaktaki insan için kimlikten çok, birlikte yaşama kültürü ve ortak değerler ön planda olmuştur.
Toplumun doğal yapısını bozan, kardeşliği hedef alan politikalar yerine; herkesin bir arada, barış içinde yaşadığı, kültürel çeşitliliğin bir zenginlik olarak kabul edildiği bir anlayışın benimsenmesi, ortak geçmişin ve geleceğin korunması açısından büyük önem taşır. Halk zaten tarih boyunca bu birlikteliği yaşatmış, siyaset ise zaman zaman bölmeyi hedeflemiştir. Ancak, insanlar arasında gerçek bağlar hiçbir zaman sadece etnik kimlik üzerinden şekillenmemiştir...